Kaasmolaren … Ik had er nog nooit van gehoord, tot ik gisteren ochtend de link doorgestuurd kreeg naar een artikel uit De Morgen. De titel luidde: “Afbrokkelende kiezen bij steeds meer Vlaamse kinderen”. Ondertussen heb je het waarschijnlijk ook al gehoord. Blijkbaar heeft tussen de 5 en de 10 % van de Vlaamse kinderen last van tanden die zo zacht en poreus zijn, dat ze afbrokkelen. En helaas gaat het niet om melktanden, maar wel om definitieve tanden waarmee de kinderen nog hun heel leven lang in appels zouden moeten kunnen bijten (en af en toe, als het feest is, ook eens in goeie artisanale nougat).
De oorzaak is nog niet geweten, wordt gezegd. Ik citeer: “De oorzaken van het fenomeen zijn niet bekend, maar heeft volgens experts niets te maken met slechte tandhygiëne. “Het probleem ontstaat nog voor de tanden doorbreken, bij de vorming van het tandglazuur.” Mogelijke verklaringen zijn de milieuvervuiling of stoffen in onze voeding, zoals dioxines.”
Tja, die laatste twee, dat lijken hele plausibele verklaringen. Al zouden er misschien nog andere zaken een rol kunnen spelen.
Toen ik dit las, moest ik meteen denken aan Weston Price, een Amerikaanse tandarts die tijdens de jaren 30 (toen al!) onderzoek deed naar de relatie tussen voeding en de gezondheid van het gebit. Hij bestudeerde daarvoor jarenlang volkeren die geïsoleerd leefden en een traditioneel voedselpatroon hadden dat rijk was aan voedingsstoffen (mineralen, vitaminen). Hij ontdekte dat die mensen, die stuk voor stuk blaakten van gezondheid en geen tandbederf kenden, een voedingspatroon hadden dat in vergelijking met ons hedendaags voedsel tienvouden bevatte van vetoplosbare vitamines. Vitamines die helaas enkel in de vettere voeding zit waar ondertussen zowat iedereen bang voor is, zoals roomboter en eieren.
Price ontdekte dat deze vetoplosbare vitaminen (voornamelijk A en D) onmisbaar zijn in je lichaam omdat het katalysatoren zijn voor de opname van eiwitten en mineralen. Eiwitten zijn de bouwstenen van je lichaam en mineralen zijn o zo hard nodig voor een goede structuur van je botten (tanden!), voor een gezond zenuwstelsel, voor ontspannen spieren en ontelbaar veel andere belangrijke zaken in je lijf.
De laatste jaren zitten er echter sowieso al veel minder mineralen in onze voeding: ons voedsel wordt geteeld op verarmde gronden (als het überhaupt nog op grond geteeld wordt) en mensen eten steeds minder groenten en gebruiken in hun dagelijkse voedingspatroon nauwelijks kruiden (en laat kruiden nu net zowat ontplóffen van de mineralen). Daarbij komen dan ook nog eens de mineralenrovende frisdranken en andere suikerrijke producten. Als je dat samen in een potje doet met onze panische angst voor alles wat vet is, dan snap je ook wel dat de cake die je daaruit bakt niet zo gezond is.
Ons voedingspatroon is in niets meer wat het geweest is en mensen eten nog maar zelden voedsel dat rechtstreeks uit de natuur komt. Alle vetten worden als “slecht” over dezelfde kam geschoren en puur natuurlijk voedsel als echte boter wordt vervangen door margarine met omega 3. Brandnetels, die door mijn overgrootouders nog gewoon gebruikt werden als groente, worden beschouwd als onkruid en vervangen door voorgewassen sla in plastieken zakjes. Niets tegen die voorgewassen sla hoor, maar hij kan helaas nog niet aan de voedingswaarde van een goeie, verse brandnetel ruíken.
Heb je al ooit eens een sleutel laten bijmaken? Van je voordeur bijvoorbeeld? Dan weet je waarschijnlijk dat dat soort sleutels vaak een beetje hapert. Je zou onze voeding daarmee kunnen vergelijken. Onze cellen zijn gemaakt om voedsel te krijgen dat rechtstreeks uit de natuur komt, “originele sleutels”. Jammer genoeg lijkt het menu dat vele mensen hun lichaam dagelijks voorschotelen meer op een bord vol “duplicaten van duplicaten”. Welke gevolgen dat voor volgende generaties gaat hebben, is dus nog maar de vraag.
Ik vraag mij alleszins sterk af of een voedingspatroon dat gebaseerd is op ontbijtgranen uit kleurrijke dozen ’s ochtends, een boterhammetje met choco of charcuterie ’s middags, patatjes met 300 gram groenten en fish sticks ’s avonds en hier en daar occasioneel eens een stuk fruit, ooit zal kunnen voorzien in de behoeften van een mensenlichaam? Of zal het verder zorgen voor nog meer rare ziekten en de degeneratie van onze soort (heten die ziekten trouwens ook niet zo?) En dat terwijl al die kruiden, die bulken van de voedingsstoffen daar staan te roepen langs de straatkant en niets anders willen doen dan ons helpen… Zucht…
Wat denk jij?
