De laatste tijd ben ik bijna onafgebroken bezig met lezen en studeren over vrouwelijke gezondheid. Tijdens het grasduinen in artikels rond dat onderwerp, viel het me op dat zo goed als alle vrouwelijke euvels en ongemakjes tegenwoordig gemedicaliseerd worden. Het start vanaf het prille begin: twaalfjarige meisjes krijgen de pil voorgeschreven tegen een “onregelmatige menstruatie” of tegen acne. Twee zaken die nogal normaal zijn voor twaalfjarige meisjes, me dunkt. Iets verderop in je leven kan je dan je anticonceptiepil de hele tijd “doornemen” zodat je niet wordt lastig gevallen door die vervelende menstruatie. Tijdens de menopauze kan je dan weer gebruik maken van hormoonsubstitutietherapie, zodat je geen last hebt van opvliegers en andere ongemakken.

De artikels die ik tegen kwam, beangstigden me. Viagra werd gepromoot als remedie tegen menstruatiepijn, een nieuwe anticonceptiepil “zonder bijwerkingen” met toevoeging van het pre-hormoon DHEA is onderweg (zodat één van de bijwerkingen van de pil – een verlaagd libido – door de extra aanmaak van testosteron kan worden vermeden), in Frankrijk werd de Diane 35 pil uit de handel genomen wegens vier sterfgevallen (door trombose), terwijl ze in België verkocht mag blijven worden, enzovoort enzoverder…

Ik weet niet wanneer het begonnen is dat “vrouw zijn” beschouwd wordt als een soort ziekte die je moet genezen met een pil en sinds wanneer menstruatie wordt gezien als een lastig euvel dat je zoveel mogelijk moet vermijden door constant een pil in te nemen die je lichaam doet geloven dat je zwanger bent?

Ik ben opgegroeid in de Kempen. Als gevolg daarvan ben ik ook opgegroeid met het Kempisch dialect (volgens mij trouwens het leukste dialect van Vlaanderen, maar dat is een ander verhaal) . Ik heb mijn grootouders nog horen spreken van een vrouw die haar “bulle” heeft. Maar niet alleen in het Kempisch heb je dat soort aanduidingen voor menstruatie, ook in andere dialecten komt het voor, met benamingen als brol, prullen, vodden, enz… In het Engels spreken ze zelfs van “the curse” (de vloek).

Waarom wordt menstruatie toch beschouwd als zoiets negatiefs? En als iets dat verborgen en genegeerd moet worden? Menstrueer je? Stop de boel dan dicht met Tampax en kronkel vooral verder rond die danspaal en dan nog liefst in een wit kleedje.

Nochtans is de vrouwelijke cyclus eerder iets magisch, iets waarop een vrouw trots zou moeten zijn. Geen cyclus, geen voortbestaan van de mensheid. Zonder spiriwiki te willen worden: heb je er al ooit bij stilgestaan dat de cyclus van de vrouw volledig overeenkomt met de cyclus van de maan en net even lang is? En dat het ook normaal is dat je tijdens die verschillende stadia in je cyclus ook  met verschillende gemoedsstemmingen kan te maken krijgen?

De eerste fase van onze cyclus, tot aan de eisprong, zou je kunnen vergelijken met de wassende maan. Het is een periode waarin je je veel meer open bent en waarin je zin hebt om onder de mensen te komen en leuke, sociale dingen te doen. Terwijl de tweede fase, na de eisprong tot aan de menstruatie, overeen komt met de afnemende maan. Een periode waarin je meer ingetogen bent en vaak niet zoveel zin hebt om buiten te komen en sociale activiteiten te ondernemen.

Het probleem met menstruatie is geloof ik daarom niet de menstruatie op zich, maar wel de cultuur waarin we leven. Een cultuur die vindt dat je altijd open en sociaal en ondernemend moet zijn en die heel weinig ruimte biedt voor stilte en ingetogenheid. Een cultuur waarin je niet goed bezig bent als je niet altijd druk-druk-druk bent en niet altijd maar verder wil doen. Gevolg? Je menstruerende lichaam reageert met krampen, of met opgeblazenheid, of met een rothumeur. Zaken die vaak verdwijnen als je je lichaam gewoon even kan geven wat het op dat moment nodig heeft: rust, ontspanning en aandacht.

Ik hoorde ooit eens iemand het volgende zeggen: “Als vrouwen dan toch nog altijd minder verdienen dan mannen, waarom ze dan niet elke eerste dag van hun menstruatie een dag vrij geven?” Hoewel het idee misschien niet altijd praktisch haalbaar is, voel ik er wel iets voor. Eén dag per maand rust en inkeer zouden volgens mij voor een hoop minder vrouwenklachten zorgen én voor een héél ander beeld dat we van menstruatie hebben. Het zou dan eerder een periode worden waar je naar uitkijkt, een periode voor jezelf. In de natuur is er geen enkele plant die het hele jaar aan één stuk door bloeit en geen enkel dier dat de hele tijd maar door rent, waarom zouden wij dat dan wel moeten kunnen?

 

Wat vind jij? Zou rust jou kunnen helpen om een leuker gevoel te hebben bij je cyclus? Deel het hieronder met ons in de reacties!

Deel deze pagina:

Deze post heeft 13 reacties

  1. Bertiau Els

    Ik ben hier helemaal in mee!
    Laat die menstruatie maar komen! Haha! 🙂
    En ik kijk ernaar uit naar het vrouwenonderonsje in Frankrijk!!!

  2. Tine

    Hallo, dat doet mij denken aan een passage in het boek “De stam van de holebeer” van J. Auel waar de vrouwen zich uit de stam moesten verwijderen tijdens deze onreine dagen. De vrouwen liepen dan nederig met gebogen schouders weg…. tot ze uit het zicht waren van de stam om dan een paar dagen te genieten van een leven zonder dominante mannen :-)). En ik geniet van je kruidenweetjes elke keer weer. Dank je. Tine

    1. Anntje

      Ja, bij inheemse stammen was dat vaak zo. Wel leuk, zo al die vrouwen een keertje samen. Minder leuk is dan weer dat het dan toch nog als “onrein” beschouwd werd.

  3. Stijn

    Ik ben pro ingetogen menstruatie!

    Vanuit de evolutiepsychologie wordt gesteld dat bloed yang is. Wanneer de vrouw gedurende haar cyclus té veel in de yang zit (kort door de bocht: de nadruk leggen op doen, vooral de acties naar de buitenkant richten en daartegenover weinig afstemming maken met haar voelen/zijn)gebruikt het lichaam het menstrueren als afvoerkanaal voor de overtollige yang die ze heeft opgebouwd. Vaak ook gepaard met migraine. Kijk bv naar intens (top)sportende vrouwen(= veel yang); meestal worden die compleet lam gelegd tijdens hun maancyclus…
    Als een vrouw aandacht schenkt aan de binnenkant, yin dus, hoeven de symptomen ook niet zo drastisch te zijn.

    Omdat veel vrouwen niet de juiste yinne invulling hebben, worden er vaak vervangingsmiddelen geïntegreerd. Dit zijn dan meestal yinne zaken zoals suikers, chocolade, alcohol… Dit zorgt ervoor dat ook hun vrouwelijke organen veryinnen, met gevolg dat de maanstonden uitblijven… Want er is niet genoeg yangkracht om het bloed eruit te laten komen.

    Uit: “Het leven zoals het is: werken in een natuurvoedingswinkel.”

    1. Wendy

      Beste Stijn,

      Ik wilde het door jouw genoemde boek opzoeken, maar kan het niet vinden. Heb jij misschien een linkje?
      Groetjes Wendy

      1. Anntje

        Dag Wendy,

        Ik denk niet dat Stijn een bepaald boek citeert. Hij werkt in een natuurvoedingswinkel en ik vermoed dat het dat was wat hij bedoelde. 🙂

        Groetjes,

        Anntje

  4. Dagmar

    Superthema! Het bloed tijdens de maandstonden is net heel krachtig. Het bevat immers de stamcellen die bedoeld waren voor nieuw leven. De maan en de vrouw maakt elke cyclus verschillende stadia door. De maandstonden zijn het uitgelezen moment voor rust, bezinning, inkeer naar binnen, maar ook het moment om open te staan voor de universele wijsheid. (Buik)dans, dansen met je vrouwelijke organen, kan ook enorm helpen om eventuele klachten te verminderen. Aanrader is de film “Moontime”. Een wereldreis rond de beleving van de vrouwelijke cyclus.

    1. Anntje

      Dankjewel voor de filmtip, Dagmar. Ga ik zeker eens naar kijken.

  5. elly ceelen

    weer mooie leerrijke inzichten ….met dank hier voor.

  6. Natalie

    Amen.
    ‘n Dikke Dankjewel lieve Anntje!
    x

Geef een reactie