• Berichtcategorie:Gezond leven
  • Bericht reacties:6 Reacties
  • Leestijd:9 minuten gelezen

Verlies van geur en smaak (en nadien vaak ook geurvervorming: parosmie genoemd) zijn misschien wel het meest typische kenmerk van corona. Zelf verloor ik mijn geur en smaak een tweetal weken volledig als gevolg van corona. Je kan je wel indenken hoe opgelucht ik was toen ik daarna plots de geur van de bruine zeep herkende tijdens het poetsen van de vloer. Beetje bij beetje kon ik ook weer alles normaal proeven en begon ik steeds meer te ruiken. Vanaf het moment dat ik mijn geur verloor, begon ik ook met geurtraining (waarbij je aan vier verschillende etherische oliën ruikt, twee keer per dag).

Toch was ik na een aantal maanden nog altijd niet in staat om mijn favoriete bodylotion en parfum (die voordien heerlijk roken, maar uiteraard wel wat ingewikkeldere geursamenstellingen zijn) ‘volledig’ te kunnen ruiken. Ik deed zoveel moeite, maar het lukte me gewoon niet om het volledige geurspectrum waar te kunnen nemen. En dat terwijl ik voordien echt SUPER goed kon ruiken. Van kleins af was ik al gefascineerd door geuren en verzamelde ik kleine parfumflesjes en -staaltjes. Ik hou echt van geuren. Ze zijn zo sterk verbonden met emoties. Ze kunnen razendsnel herinneringen oproepen en zijn een soort van teletijdmachine in je hoofd. Blijkbaar komt dat doordat het deel van je hersenen waar geuren in verwerkt worden, vlak tegen het emotiecentrum van je brein ligt. Feit is: geuren zijn heel belangrijk voor ons emotioneel welbevinden en zonder geur is je leven toch echt wel kleurloos. Hoewel er uiteraard veel ernstigere symptomen van corona zijn dan geur- en smaakverlies, is het dus echt niet iets banaals. Je kan niet meer goed koken (want om goed te kunnen koken, moet je uiteraard goed kunnen proeven), je zin in eten vermindert drastisch (want als voedsel geen of een verkeerde smaak heeft, is ook meteen het plezier er van af) en je verliest zowat al je oriëntatiepunten (je huis, je partner, jezelf, … Je ruikt het allemaal niet of vervormd).

Na de hyposmie (verminderde geurzin) kwam de parosmie (vervormde geurzin)

Hoewel mijn – laat ik het 70 procent geurniveau noemen – voor veel mensen al heel wat zou zijn, was ik er echt niet tevreden mee en begon ik me zorgen te maken over het feit dat ik toch al drie maanden met een verminderde geurzin (hyposmie noemen ze dat) rondliep. En toen begon koffie plots, boem baf, naar vuil afwaswater te smaken. Vanaf dan ging het van kwaad naar erger: alles, maar werkelijk alles (voedsel, drank, verzorgings- en poetsproducten, de propere was, de buitenlucht, de natuur, het bos, … ) rook naar een onwerkelijke, onwereldse rioolgeur. Ik raakte al mijn oriëntatiepunten verloren. Als zelfs de natuur niet meer naar natuur ruikt, dan kan ik je verzekeren dat je lichtjes in paniek schiet. Neem je anders een vieze geur waar, dan ga je ervan weg. Nu kon dat gewoon niet, want alles rook vies.

Ik had twee dominante geuren: eentje voor voeding en ontlasting (yep, allemaal dezelfde geur) en eentje voor poets- en verzorgingsproducten (een soort van chemische, penetrante, ook weer onwereldse geur die ik nog nooit eerder in mijn leven heb waargenomen).

Ik zou ik niet zijn als ik niet begon te lezen en te zoeken naar wat dit nu precies was, hoe het kwam en vooral: wat ik eraan kon doen. Parosmie heet het fenomeen, daar was ik al achter gekomen. Het wordt blijkbaar veroorzaakt doordat beschadigde geurneuronen zich beginnen te regenereren. Ze doen dat niet allemaal tegelijkertijd en sturen zo een verkeerd signaal naar je hersenen. Een lekkere bloemengeur kan op die manier terecht komen in het hoekje van “rioolgeur”. Je brein interpreteert de geur dus fout. Wat ik ook las, was dat mensen er soms meer dan een jaar, tot zelfs twee jaar mee sukkelen. Helemaal verslagen ging ik naar mijn dokter, die me helaas geen ander advies kon geven dan te wachten tot het overging. Zo zijn er dus tienduizenden, misschien wel honderdduizenden mensen, die stuk voor stuk hun levenskwaliteit fel zien achteruitgaan doordat hun geurzin hen in de steek laat. En buiten aan wat flesjes etherische olie ruiken, kan je er niets aan doen?

Ik kon me daar niet bij neerleggen. Plots dacht ik: “Wat als ik nu eens in het Frans zoek?”. Ik dacht aan al die Franse parfumeurs en oenologen. Verliezen zij hun geurzin of is die verstoord, tja, dan kunnen ze simpelweg hun job niet meer uitoefenen. In Frankrijk zijn er trouwens 1 miljoen (!!) mensen die langdurig kampen met hyposmie (verminderde geurzin), waarvan 60% met parosmie (verstoorde geurzin. Dat zijn een heleboel mensen! Ik dus en français op zoek en ja hoor: die geweldige Fransen hebben er een therapie voor. Al voor corona bestond, werd die ontwikkeld door een neurologe voor patiënten die door een hersentrauma hun geurzin verloren of met een verstoorde geurzin kampten. In Frankrijk wordt trouwens ook elke logopediste opgeleid om mensen met verstoorde of verloren geurzin te kunnen verder helpen. En dat is wat ook zoveel hoop geeft: er is hulp (maar je moet er wel zelf naar zoeken).

OSTMR, de therapie die mij van parosmie verloste

Het verschil tussen OSTMR en de gewone geurtraining met etherische olie, is dat de therapie vertrekt vanuit geuren die voor jou bekend zijn vanuit je jeugd en kindertijd en waaraan je een herinnering hebt. Elke week krijg je vijf andere geurstimuli. Daar oefen je elke dag mee: je ruikt aan de geur én je maakt een connectie met herinneringen aan die geur. Het vraagt wat tijdsinvestering (ik ben er toch elke dag alles samengeteld zo’n uurtje mee bezig), maar het werkt fantastisch goed. Na een goeie week was ik in staat om te eten zonder de zwemmersclip die ik voordien gebruikte om toch maar iets te kunnen eten. Na twee weken waren zo’n 80 procent van de geuren opnieuw correct en niet meer vervormd. Ik hoef je niet te vertellen dat ik overgelukkig was toen ik in staat bleek om kersenbloesems te ruiken. En toen kruiden plots weer naar kruiden roken (en niet naar een rare rioollucht). Toen ik terug sinaasappelsap kon drinken dat werkelijk naar sinaasappelsap proefde. Je beseft niet hoe belangrijk geuren zijn, tot ze er plots niet meer (of nog erger: vervormd zijn).

Geurstimuli van de OSTMR therapie

Als je geurtraining doet, hou dan rekening met de volgende dingen

  • Ruik nooit (maar dan ook echt nooit) zomaar rechtstreeks aan een flesje met etherische olie. Vooral als je kampt met hyposmie en je ruikt de geur maar heel zwakjes, kan je op die manier door de sterke geurmoleculen het slijmvlies in je neus verder beschadigen, waardoor je de boel nog verergert. Als je met oliën wil werken, kan je ze dus best altijd verdunnen in een draagolie (amandelolie ofzo) en daarna druppelen op een zakdoekje. Daarna ben je klaar om te snuffelen.
  • De connectie met de herinnering aan de geur is het allerbelangrijkste om terug goed te leren ruiken. Gewoon ruiken aan citroengeur bijvoorbeeld levert weinig op. Terwijl je ruikt, kan je best denken aan alles wat je vroeger met citroen gemaakt/gegeten/gedronken hebt. Ik zag zo bijvoorbeeld in mijn hoofd hoe ik de citroen doormidden sneed en uitperste over een stuk kabeljauw (want dat was een sterke herinnering), hoe ik de schil raspte om te gebruiken in een cake, hoe ik een kilo citroenen uitperste om er siroop van te maken, enz… Het is de verbinding van de geur met de herinnering die ervoor zal zorgen dat je de geur terug correct kan ruiken. En dus niet zozeer het snuffelen aan de geur op zich (wat volgens mijn therapeute zelfs parosmie in de hand kan werken als je geen geur waarneemt en gewoon verder snuffelt zonder enige connectie met een herinnering).
  • Benoem de geur. Het klinkt belachelijk, maar bij alles wat ik at, noemde ik in het begin ook de naam: “Dit is ei, dit is appel, … enz…”. Eigenlijk moet je je brein “heropvoeden” en als een kind aanleren welke geur je ruikt.
  • Ik volg(de) de therapie onder begeleiding (en dat doe ik nog steeds om ook de laatste vijf procent van mijn geurzin te recupereren. Félicie Codron is mijn therapeute en ze is een geweldige steun en hulp geweest in heel het proces. Je vindt haar hier. 

Enkele supplementen die het herstel van je geurzin kunnen bevorderen

Naast de therapie gebruik ik ook een paar supplementen om het geurherstel te versnellen.

  • Pruikzwam (in het Engels Lion’s mane – Hericium erinaceus) is een zwam die in de Traditionele Chinese geneeskunde al lang wordt gebruikt als medicijn voor de hersenen. Hij voert niet alleen een heleboel antioxidanten aan, maar versnelt ook het herstelproces van neuronen. Ik gebruikte deze.
  • Ginkgo Biloba blijkt eveneens het herstel van geurneuronen te bevorderen. (Ik gebruikte het al omwille van de aanhoudende brain fog die ik na corona ervoer. Daarover kan je hier op de blog verder lezen). Ginkgo vind je onder andere hier.
  • Pas op met zinksuppletie: zowel zinktekort als een te veel aan zink kunnen bijdragen aan geurverlies/vervormde geurzin. Suppleer dus niet zomaar zonder het niveau van zink in je bloed te kennen. Hou er ook altijd rekening mee dat langdurige suppletie van zink je kopervoorraad (een ander belangrijk sporenelement) kan verminderen.

 

 

 

 

 

 

 

Deel deze pagina:

Deze post heeft 6 reacties

  1. Tamara

    Was het enkel jouw geur die weg was? Bij mij smaakt echt alles heel erg vies.

    1. Anntje Peeters

      Neenee, het was geur én smaak. Inderdaad: alles smaakte afschuwelijk.

  2. Lila

    Hoi, waar kan ik de OSTMR bestellen?

    1. Anntje Peeters

      Dag Lila, OSTMR is een therapie die ik volg bij een Franse therapeute uit Bordeaux. Zij stuurt de geurstimuli waarmee je wekelijks oefent per post op en wekelijks is er een consultatie via Zoom. Je kan alle therapeuten vinden op de website ostmr.com Ik volgde de therapie bij Félicie Codron, een erg lieve therapeute die je goed ondersteunt in het hele proces. Succes!

  3. Inge Willemsen

    Hallo. Ik ben ook zeer geïnteresseerd en herken me volledig in je verhaal. Zou ik je misschien eens kunnen contacteren?

    1. Anntje Peeters

      Dag Inge, om dit artikel te schrijven heb ik al mijn moed moeten bijeen rapen, want het was voor mij toch wel een traumatische gebeurtenis. Alles wat ik weet en ook wat ik gedaan heb om ervan af te raken staat in het artikel. Ik hoop dat het ook jou kan helpen. Ik denk dat ik er ook nog aan kan toevoegen dat het belangrijk is om niet te lang na de diagnose op allerlei forums over parosmie te blijven hangen. Contact met lotgenoten kan soms goed doen, maar op de duur vereenzelvig je je te veel met de aandoening en dat werkt contraproductief. De hulp van Félicie Codron was voor mij van onschatbare waarde. Ook Frauke Galia heeft hier goed materiaal rond. Groetjes, Anntje

Geef een reactie